บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก ธันวาคม, 2020

ข้อคิดพิชิตสิว EP.2 เข้าใจกฎแห่งเหตุและผล "การสร้างผิวเหมือนการปลูกต้นไม้"

รูปภาพ
  จริง ๆ เราได้ยินกันมาตลอดอยู่แล้วนะคะว่า ชีวิตเป็นเรื่องของ "เหตุและผล" แต่เราอาจจะไม่เคยตระหนักจริง ๆ ว่ามันเป็นเช่นนั้น และ กฏนี้ก็ต้องนำมาใช้เป็นกฏเหล็กและกฏหลักในการรักษาสิวเรื้อรังด้วยเช่นกันค่ะ ถ้าเรากำลังทุกข์ใจเรื่องสิว สิ่งที่เราหลงลืมไปก็คือ เราคือผู้สร้างชีวิตของเราเอง ทุกส่ิงทุกอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ที่เรามองเห็นได้ด้วยตา ไม่ว่าจะเป็นสุขภาพ ผิว ชีวิต การเงิน ความสัมพันธ์ ล้วนมาจาก "ความทรงจำ และ จินตนาการ (ที่เกิดจากการประมวลความทรงจำเข้าด้วยกัน) ถ้าเทียบกับคำสอนทางพุทธ ความทรงจำ คือ สัญญา และ จินตนาการ คือ สังขาร (การปรุงแต่ง) นั่นเองค่ะ เราอยู่กับจิต 2 ส่วนนี้เยอะ และ ไม่ได้ฝึกในส่วนของการ "ตระหนักรู้ความจริง" ซึ่งเป็นจิตอีกส่วนที่มีอยู่แล้วในตัวเราเช่นกัน เพื่อให้เขาช่วยมารักษาสมดุลไม่ให้เราหลงไปอยู่แต่กับความจำและจินตนาการของเราเองจนหาทางออกไม่เจอ แล้วเป็นทุกข์อยู่กับมันอยู่ทุกเวลา พอเราเข้าใจอย่างนี้แล้ว นั่นหมายถึงว่า เราแค่ลองหาเวลาที่จะได้อยู่คนเดียวบ้าง แยกตัวเองออกมาจากชีวิตที่ใช้ประจำวันบ้าง อย่าทำตัวเป็นหนูที่วิ่งวนอยู่ในวงล้อ เราไ

รักษาสิวเรื้อรังสำเร็จได้ ถ้าเป็นทั้ง ผู้สังเกตการณ์ & ผู้ลงมือทำ (observer & doer)

รูปภาพ
คนที่มีปัญหาสิวเรื้อรัง ที่มีความทุกข์และเครียดกับสิวมาก ๆ เป็นเพราะ ไม่รู้ว่า จริง ๆ แล้ว เราสามารถแยกตัวเราออกได้เป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งคือผู้ดูและส่วนหนึ่งคือผู้ทำ  เหมือนการเล่นกีฬา ที่จำเป็นต้องมีโค้ชอยู่นอกสนาม เป็นผู้มองเกมทั้งหมด  (ผู้ดู) และมีนักกีฬาที่เป็นผู้เล่นอยู่ในสนาม (ผู้ทำ) ถ้าเราจะพัฒนาการเล่นเกมให้สามารถชนะได้ ต้องให้ตัวเองเล่นได้ 2 บทให้ดีที่สุด คือ เป็นทั้งโค้ชและนักกีฬาด้วย โค้ชมีหน้าที่ มองดูอย่างเป็นกลาง ไม่ตัดสิน มองอย่างที่มันเป็น แบบตรงไปตรงมา ก็จะเห็นว่า มีทั้งจุดแข็ง จุดอ่อน จุดที่โอเคอยู่แล้ว จุดที่ต้องปรับเพื่อให้ดีขึ้น และวางแผนสำหรับการเล่นหลังจากพักหรือนัดต่อไป นักกีฬามีหน้าที่ ฝึกซ้อมให้ร่างกายแข็งแรงและพร้อมที่สุดทั้งกายใจสำหรับทุกการแข่งขัน เคารพโค้ช ให้ความร่วมมือกับโค้ช และ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เวลาเล่นก็ลงให้เต็มที่ เต็มแรง เต็มกำลัง ที่ตัวเองจะทำได้ เสร็จแล้ว ก็มาเป็นโค้ชให้ตัวเอง มามองดูตัวเองอีกว่าทำไปแล้ว เป็นยังไงบ้าง  พอเราฝึกแยกอย่างนี้บ่อย ๆ เราจะสามารถเล่นทั้งสองบทได้ดีขึ้น เราจะเลิกโฟกัสไปที่ปัญหา เอาตัวเองออกมา แล้วม