ปัญหาสิว VS ปัญหาอ้วน

วันนี้จั่วหัวแปลก ๆ แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะจั่วว่าอะไรดี ^^

แต่ตั้งใจจะเขียนสิ่งที่พึ่งเก็ตได้ไม่กี่วันที่ผ่านมา (ว่าจะเขียนเมื่อวานแล้ว ลืมค่ะ...)

คือ ตอนส่องกระจกทาหน้า ... อยู่ดี ๆ ก็นึกไปถึงเพื่อนคนนึงที่ผิวดี ๆ แต่อ้วนง่ายมาก

ในใจเราก็คิดว่า...เออนะ ไม่มีใคร perfect หรอก

คนคนหนึ่ง ยากที่จะพอใจในตัวเอง

นอกจากนี้ ยังมีน้องแถวบ้านนี่ล่ะค่ะ เด็กที่นี่ผิวดีมากมาย สิวไม่ได้ถามหาหรอกค่ะ
จริง ๆ

แต่เค้าบอกว่า เนี่ยนะ ถ้าผอมหุ่นดีอย่างพี่บีม ก็ไม่เอาอะไรแล้ว...

บีมก็เลยบอกว่า อ๋อ...ถ้าพี่หน้าใสได้อย่างเรา พี่ก็ไม่เอาอะไรแล้วเหมือนกัน...

สรุปว่าไม่มีใครพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่เลยเนาะ อิอิ

บีมเลยกลับมาคิดว่า...อืม...เวลาที่คนเรามันมีแนวโน้มจะเ็ป็นอะไรสักอย่าง มันมักจะเป็นแบบนั้นตลอดจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรอย่างถึงราก

เช่นคนที่มีปัญหาเรื่องน้ำหนัก กินอะไรก็อ้วนละ (เพื่อนคนนั้นของบีมล่ะค่ะ หน้าสวยมาก แต่บ่นประจำเลยว่า กินอะไรนิดหน่อยก็อ้วน คือเค้าอิจฉาที่บีมกินอะไรมากมายก็ไม่เห็นจะอ้วนสักที)

บีมเลยคิดกลับมาที่สิว อย่างของบีม ถ้ากินอาหารไม่ดี อาหารขยะ เค้าก็จะขึ้นนะคะ แต่มันเหมือนกับเรารู้สาเหตุละ ต่อไป ถ้าไม่อยากให้เค้าขึ้น เราก็หลีกเลี่ยงไปซะ เค้าก็ไม่ขึ้น และจะเอาเค้าลงยังไงก็รู้วิธี

ก็เหมือนกับคนอ้วนง่าย ถ้ารู้ว่าตัวเองมีแนวโน้มอ้วนง่าย ก็เลี่ยงอะไรที่กินแล้วอ้วนขึ้นเร็ว ทำนองนี้

แต่คนเคยอ้วนหลาย ๆ คนก็ไม่กลับไปอ้วนอีกเลย...

บีมคิดว่า นั่นเป็นเพราะเค้ารู้จักการดูแลตัวเองที่ถูกวิธี (เหมือนกับที่เราคุมสิวได้นี่ล่ะค่ะ) และอีกปัจจัยหนึ่งที่บีมเห็นว่าสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันก็คือ DNA ที่เปลี่ยนแปลงไปตามสภาพแวดล้อมของเซลล์

ที่บีมเคยเขียนเรื่อง "อภิพันธุกรรม" ในบล็อกนี้ บอกว่า เราสามารถเปลี่ยนแปลงยีนของเราได้โดยการสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีให้แก่เซลล์ใหม่ ซึ่งเค้าก็จะตอบสนองในทางที่ดี

เรายังคงมียีนที่เป็นพันธุกรรมถ่ายทอดจากพ่อแม่ แต่เราสามารถกำหนดยีนของเราใหม่ได้เองค่ะ โดยยีนที่ได้รับการเรียกใช้ หรือบริหารบ่อยกว่า ก็จะแสดงลักษณะนั้นออกมามากกว่า

เช่นว่า ยีนที่เราเป็นสิว เกิดจาก DNA ตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษของเลือด ภาวะน้ำตาลสูง ภาวะไขมันสูง ทำให้เค้าแสดงออกมาในรูปแบบที่ทำให้เราเป็นสิว หน้ามัน และอ้วน

แต่เมื่อเราปรับเปลี่ยนพฤติกรรม นั่นคือ เราปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของยีน โดยทำให้เลือดสะอาดขึ้น น้ำตาลและไขมันลดลง ยีนอีกกลุ่มก็จะแสดงตัวออกมาแทนตัวที่เคยทำให้เราเป็นสิว ซึ่งก็จะทำให้ร่างกายดีขึ้นตามลำดับ

ร่างกายของเราเป็นชุมชนของเซลล์อัจฉริยะหลายล้านล้านเซลล์ เค้ามีความรู้สึกนึกคิด มีสมองนะคะ เค้าสามารถปรับตัวและตอบสนองได้ในสภาวะแวดล้อมที่แตกต่างกัน

กลับมาสู่หลัก "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" สรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง

อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ค่ะ ถ้าเราก่อเหตุปัจจัยได้ถูกต้อง

สรุปว่า...คนที่มีภาวะเป็นสิวแล้ว มักจะมีแนวโน้มเป็นสิวง่ายกว่าคนอื่น ๆ ที่ปฏิบัติตัวอย่างเดียวกัน

เหมือนกับคนอ้วนง่าย ก็มักจะมีแนวโน้มอ้วนง่ายกว่าคนอื่น ๆ ที่ปฏิบัติตัวอย่างเดียวกัน

อย่างบีม กินเ้ข้าไปเถอะค่ะ กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน
แต่ถ้าเป็นเรื่องสิว ก็ต้องคุมอาหารกันนิดนึง

ก็เหมือนกับคนอ้วน กินนิดหน่อยก็อ้วนแล้ว
แต่ถ้าเป็นเรื่องสิว (ที่เค้าอาจไม่เป็น) กินยังไง้ ยังไง มันก็ไม่ขึ้น

ดังนั้น เราอย่าเปรียบเทียบปัญหาของเรากับคนอื่นเลยค่ะ
เพราะต่างคนต่างก็มีสิ่งที่ตัวเองเป็นกังวลอยู่เสมอ ๆ

ไม่ว่าคนนั้นจะเป็น ดารา หรือ นักการเมือง หรือ เศรษฐีที่รวยล้นฟ้า
หน้าเค้าอาจจะใส
แต่เค้าก็เพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ร่วมสังสารวัฎที่มีทุกข์เหมือนกับเรานี่ล่ะค่ะ ^^

อย่าไปอิจฉาเค้าเลย ทำชีวิตตัวเองให้ดี ให้มีความสุขจะดีกว่า ^^ เนาะ


ความคิดเห็น