กลับมาแล้วค่ะ

คืนนี้บีมนอนดึก เพราะเป็นคืนแรกที่ได้เล่นเน็ตอย่างเต็มรูปแบบหลังจากเสร็จสิ้นงานศพของคุณยาย

ลางสังหรณ์ของบีมแม่นดีมั้ยคะ?

ที่บีมบอกเพื่อน ๆ ว่าบีมจะขอลาพักเขียนบล็อก 1 สัปดาห์

ในใจก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องมาลาพักเีขียนบล็อกเพื่อจัดงานศพคุณยายเลยค่ะ แต่จะไปทำงานอื่น

แต่พอเช้าวันต่อมา คุณยายก็จากไปอย่างสงบโดยที่บีมไม่ทันร่ำลา...

คืนนั้น...

มีญาติมานอนด้วย และท่านได้สวดมนต์ให้คุณยายช่วงหัวค่ำ และยืนกรานที่จะนอนในห้องกับคุณยาย

ซึ่งปกติบีมจะนอนในห้องนั้น...

บีมก็เลยต้องย้ายมานอนนอกห้อง...

จริง ๆ แล้ว วันก่อนที่คุณยายจะเสีย ก็ดูท่านอิดโรยอยู่ และก็พูดกับคุณป้าที่มาช่วยดูแลว่า "จะกลับบ้าน"

วันนั้นคุณยายพูดไม่ค่อยชัด ปกติบีมจะฟังออกตลอด

แต่วันนั้น ต้องฟังมากกว่า 5 รอบ...

ก็เลยไม่แน่ใจว่า ท่านจะพูดแบบนั้นออกมาจริง ๆ

คุณป้าเลยบอกท่านว่า "ก็นี่ล่ะบ้านยาย ยายจะไปบ้านไหน" ท่านก็เงียบ...

ส่วนตอนหัวค่ำ บีมเองเข้าไปพลิก ไปทำนู่นนี่ให้ท่านเ็็ป็นปกติ

สิ่งที่ไม่ปกติคือ วันนี้คุณป้าแต่งตัวให้คุณยายด้วยชุดสวย ซึ่งปกติ จะแต่งตัวด้วยผ้าซิ่นธรรมดากับเสื้อธรรมดาให้ค่ะ

บีมเริ่มเอะใจ...

และเริ่มรู้ึึสึกแปลกอีกครั้งเมื่อตอนที่ญาติบีมมาสวดมนต์ให้ท่าน แต่ท่านก็นั่งหลับ ไม่ตื่นเลย...ไม่ว่าจะเรียกยังไง

ญาติบีมเปิดเทปธรรมะให้่ท่านฟังจนประมาณตี 1 เทปจึงหมด...

คุณยายก็เป็นเหมือนปกติ เที่ยงคืน ท่านบอกว่า "จะลุก ๆ ๆ" ท่านจะเพ้อแบบนั้นจนกว่าบีมจะเข้าไป

ญาติบีมพึ่งมานอนคืนแรก ท่านอาจไม่ได้ยินค่ะ

แต่บีมดูแลมาหลายเดือนอยู่ ก็ได้ยินเสียง...

ก็เข้าไปพลิกท่าน ท่านก็หลับไป...

ตี 2 ท่านก็เรียกอีก

แต่บีมเปิดไฟไม่ได้ เพราะญาตินอนอยู่ด้วยกับคุณยาย

เลยต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมทั้ง ๆ ที่มีแสงจากข้างนอกห้องนั่นแหละ

คุณยายก็หลับไปอีก....

ตอนเช้า ประมาณ 6 โมง คุณแม่เดินมาหาบีมที่ที่บีมนอนอยู่ แล้วถามว่า เปลี่ยนผ้าอ้อมกี่โมง

บีมก็ตอบไป...แล้วนอนต่อ

รอบที่สอง คุณแม่เดินมาภายในเวลาไม่ึถึง 5 นาทีจากรอบแรกที่ถามว่า

"บีม ๆ ไปดูซิ ยายเหมือนไม่หายใจแ้ล้ว"...

เท่านั้นแหละ...บีมก็ลุกไปทันที...

ท่านหมดลมแ้ล้วจริง ๆ ด้วย...

บีมก็อยู่กับท่านแบบนั้น จนกว่าคนจะเริ่มมา่ช่วยกันนำท่านไปอาบน้ำ

บีมเอง...ก็อาสาแต่งหน้าให้ท่าน...

คุณยายชอบสวยงามค่ะ บีมก็แต่งให้สวย ๆ ทุกคนก็บอกว่า ดีมาก ๆ

นั่นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่บีมทำให้เค้าตอนหมดลมนะคะ...

มันทำให้บีมเห็นสัจธรรมที่ชัดมากขึ้น...

คนเราอยู่ไ้ด้เพราะยังหายใจ

หากไม่มีลมแล้ว...ร่างกายนั้นก็เป็นเพียงสังขารที่รอเวลาเน่าเปื่อยไปเท่านั้นเอง...

ชีวิต ก็คือ ลมหายใจ แค่นั้นเองค่ะ...

และยังมีอีกหลายอย่างที่ทำให้บีมเกิด "ปัญญาญาณ" ....ทำให้เข้าใจสัจธรรมชีวิตเพิ่มอีกหลายข้อ

แต่ครั้งนี้ การจากไปของคุณยาย บีมไม่ได้ร้องไห้หรือฟูมฟายเหมือนครั้งคุณตา

เพราะครั้งนี้ บีมได้ดูแลเค้าอย่างเต็มที่

บีมรู้ึสึกว่า ชีิวิตนี้คุ้มแล้วที่ได้ทำให้เค้ายิ้มได้ ได้หอมแก้ม ได้ทำให้ร่างกายผอม ๆ และอิดโรยมีความสุขได้

เพียงแต่เสียใจว่า ...เค้าน่าจะรอเรานิดนึง

เพราะเพียงแค่เสี้ยววินาที....ท่านก็จากไปอย่างที่ไม่ได้บอกใครเลย...

ทั้งที่ทุกคนก็พึ่งตื่น และพึ่งเดินออกจากห้องคุณยายไปห้องน้ำ...

เร็วมากจริง ๆ ค่ะ...

มีหลายอย่างที่เกิดขึ้น และได้เรียนรู้จากการจากไปของคุณยายครั้งนี้...

และตอนนี้ บีมก็ต้องทำการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีิวิตอีกแล้ว...

ใจบีม ไม่อยากจะไปไหน อยากอยู่ดูแลแม่ที่นี่ เหมือนกับที่บีมดูแลยาย...

แต่แม่ยังแข็งแรงนะคะ ...เพียงแต่ว่า บีมยังรู้สึกว่าไม่ได้ดูแลเค้าเต็มที่ เพราะเวลาส่วนใหญ่ที่่่ผ่านมาก็ดูแลคุณยายไปเกือบหมด

เหตุผลของการอยู่ที่นี่ืคือ รอยยิ้มของทุกคนในบ้าน ก็แค่นั้นเองค่ะ

เวลาที่เห็นคุณแม่ปั่นจักรยานกลับมาอย่างมีความสุข

เป็นรอยยิ้มที่บีมไม่ได้เห็นมานานแล้ว

และไม่นานมานี้ คุณแม่ก็ตัดสินใจซื้อจักรยานใหม่เพื่อออกกำลังโดยเฉพาะ ซึ่งคุณแม่ก็ไม่เคยคิดจะออกมานานแล้ว

บีมไม่อยากไปจากที่นี่เลย...

แต่ตอนนี้...บีมเองก็ต้องมีหนทางของตัวเองรออยู่...

ก็ต้องบอกนะคะว่า มันเป็นการตัดสินใจที่ใหญ่อยู่เหมือนกัน...

ถ้าจะหางานทำอีกครั้ง ก็ไม่คิดจะไปกรุงเทพฯค่ะ

อยากทำที่ภูเก็ต...อาจจะเป็นเพราะบีมชอบทะเลมั้งคะ...

และก็คิดว่าจะสมัครทางด้าน Holistic Health ดู ๆ เอาไว้แล้ว ก็น่าสนใจค่ะ แต่ก็อยากจะดูหลายบริษัทมากกว่านี้

ซึ่งตอนนี้ก็คิดจะเรียนเพิ่มเติมด้านแพทย์แผนไทย หรืออะไรที่เีกี่ยวข้อง

ก็กำัลังอยู่ในช่วงหาข้อมูลอยู่...

ซึ่งหนังสือของ Seppo บีมก็กำลังทำอยู่ค่ะ แต่อาจจะต้องใช้เวลานิดหน่อย เพราะ บีมต้องทำงานเองทั้งหมด ไม่มีทีม ก็มีความคิดว่าจะจ้างคนแปล เพราะ บีมเองก็อยากให้หนังสือออกมาเร็ว ๆ จะได้เป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ที่หาวิธีดูแลตัวเองแบบองค์รวมในการรักษาสิว เพราะเนื้อหาเค้าก็ดีมากนะคะ เพราะรวมเอาทุกเรื่องตั้งแต่อาหารการกินรวมไปถึงเรื่องของการจัดการกับจิตใต้สำนึกและความเครียดด้วย และคนเขียนเองก็หายจริง ๆ จากวิธีที่เค้านำเสนอในหนังสือ

แต่ก็ติดเรื่องงบประมาณอีกค่ะ

บีมก็ขอแจ้งมาให้ทราบกัน ณ ที่นี้นะคะ

ซึ่งบีมคิดว่า การจะจัดการให้มันดีขึ้น บีมก็ควรจะต้องรู้ว่าจะต้องพิมพ์ออกมากี่เล่ม

ก็คิดว่า อาจจะ้ต้องเปิดรับจอง

เพราะถ้าหากมีน้อยเล่มและไม่คุ้มค่าพิมพ์

บีมอาจจะทำออกมาในรูปของ E-book ค่ะ ดาวน์โหลดกัน

ซึ่งตรงนี้บีมก็ต้องการ feedback จากเพื่อน ๆ เหมือนกันว่าต้องการหนังสือเล่มนี้มากน้อยแค่ไหน

บีมจะได้พุ่งการทำงานลงไปตรงจุด ว่าควรจะต้องโฟกัสตรงไหนต่อไปดี

ยังไง post นี้บีมก็ขออนุญาต เอาเพลงที่บีมอยากจะมอบให้คุณยายมาลงด้วยนะคะ..."ช่วงที่ดีที่สุด"

เพื่อเป็นการระลึกถึงคุณยายของบีมเองค่ะ...

ฝันดีค่ะ